وسپای قرمز

وسپای قرمز، دایی حسین، خونه بهارعلی بابا

وسپایی که نیست، کبری ننه ای که رفته، مصطفی یی که هنوز چرخ وسپا میبرتش بهشت زهرا مراسم ختم

چیزی که درون منه

سرآخر حمایکار گفت، من نگران اون چیزی هستم که در درون توست و بهت اجازه میده این کار رو کنی!

تف بالا سر

هرجا فکر کردی وقتشه به خودت مغرور بشی، با مغز چنان میکوبتت زمین که فکرشم نمی کردی : )

آیتکار میگفت عاشق هر کی بشی ازت میگیرتش، فوقش اینه که میمیره دیگه، تا بفمهی عشق فقط برای اونه!

انقدر مطمئن حرف میزن که بهت غبطه خوردم، بهرحال باید دوغ و  دوشاب باهم فرق کنن دیگه، اینه من باید به آیتکار غبطه بخورم و رویاهای بر باد رفتم رو توش ببینم، که چنان دچار تف بالا سری شدم که کسی توی دنیا نیست بشه بهش گفت! 

این درد من رو کس دیگه ای میکنه، غریبه تر از همیشه

کثرالله امثالکم!

خدا مثل شما رو زیاد کنه :)

نمیدونم طلبه بود یا استاد، بین نماز بود که داشت داستانی رو به من میگفت! انگار همه روز حسینیه پر از مجسمه ست و یکی میاد فقط برا من نطق میکنه، البته اینبار داشت میگفت خدا مثل تو رو زیاد کنه، سرم و بالا گرفتم و توی دلم آه کشیدم! امروز توبیخ ام نکرد! :)